ruhunuzu doyuran şeyi özler gönlünüz

geçenlerde bir müzik sevdim...
hemen, duymamak için durdurdum...!
düşündüm...
kendi kendime şöyle dedim;
bu müziği bir kez dinledikten sonra,
asla ilkinin tadını vermeyecek 2. dinlemem.
öyleyse ilk başta aldığım hazzı tekrar nasıl alabilirim ?
bi yanım sabırsızlıkla müziği dinlemek isterken,
öteki yanım daha da çok yanıtı bilmek istiyordu.

bahsettiğim haz, size müziğin hissettirdikleri ve düşündürdükleridir,
bidaha asla aynı tadı alamazsınız...
bu işi kaydetmenin bir yolu da yok !
kısa ve yoğun bir beyin jimnastiğinden hemen sonra farkettim ki;

onu bir kez dinledikten sonra bünyene katıyorsun, tabiki 3. kez dinlesen de sana ilkinin tadını vermeyecektir ,
bir kaç dakika önceki sen sendin,
şimdi artık o beğendiğin müzik artı sensin...
ve istersen hafızanı silsinler, o müzik yine ilk dinlemendeki tadı vermeyecek...
ruhuna kattın artık onu...
bu yüzden hiçbir şeyin ilki kadar zevk vermez size ikincisi.

ruh doygunluğu budur...
birdaha aynı zevki almak olsun korkunuz,
ruhunuz doyumsuz (aç) demektir zira.
korkunuz;
ilk defa yaptığınız bişeyi tekrarlarken aynı zevki alıyor oluşunuzdan gelmeli...
çünkü o zaman siz hep aynı sizsinizdir...
ürkünç olan işte bu!
sevdiğiniz bir parçayı tekrar dinlemek ise,
veya sevdiğiniz bir tatlıyı tekrar yemek;
aslında ruhunuzun ihtiyacı olan yeniliği özlemeniz demektir.
(çocukluk ruhu bu) (sürekli oyun, yenilik,renk)

çünkü sonsuzluğu görmüş olan özümüz hiç doyum bilmez,
kaynağa karışmadıkça yangını dinmez.