Everest

yaradılıştan beri bazı eksik yönlerimizin ve bazı artı özelliklerimizin olduğuna inanırım. mesela belli bi konuda çok mu sinirlisiniz? illa sizi delirtecek olaylar musallat olur başınıza, o konuda. üst üste ...!! siz çıldırıp pes edinceye kadar, tekrar ve tekrar... yani size usulca der ki; bak bu huyunu düzelt, düzeltmelisin... ve siz onu düzeltmeyene kadar da dünya üstünüze üstünüze gelir... o bitti mi? yenisi gelir... kendini geliştirmek hiç bitmez, ama herşey elbet daha iyiye gidecektir..  yol almak muazzam değil midir ya da,en azından, olduğun yerde saymaktan çok daha faydalı değil midir? yaradılıştan gelen eksiklerim var , hayata onlarla başladım, hatta öyle ki; bazıları başımı döndürdü, iyi özellikler sandım, yanıldım, karıştırdım... bütün eksiklerimi sayamayacağım, zira onlar artılarım kadar çoktu, ama artıymış gibi görünen eksiklerim olduğunu belirtmeliyim: bütün insanların değişebileceğine olan boş inancım gibi, ya da sevmeyi bilen bir kadınla...

sevebilmek için başka insanlara ihtiyacımız yok, sevildiğimizi hissedebilmemiz için başka insanlara ihtiyacımız var. ağaç gibi düşün kendini, su ile topraktan. ruhunun olduğunu düşün,  soluduğun havan. yanıcıdır, hepsinin özüne varan, güneşin suyun toprağın rüzgarın. ve güneştir büyüyüp olgunlaşmanı sağlayan. yakılandan daha mı çok yanar peki, yakan?  yalnızca kendine ağlayan insanlar, duygusal olamazlar...  acıya saygı duymayıp, kendi acı çektiğinde ise ahlayıp vahlayan, ağlayan insanlar var... bu açık bir samimiyetsizlik ve ikiyüzlülüktür. gün gelecek ki besleyip büyüttüğünüz o doymak bilmeyen nefsiniz, sahipsiz ve aç bir köpek gibi, kendine sahip olamayan sahibine de saldıracak ve herzaman olduğu gibi, yine, mutlaka zarar göreceksiniz. bu hep böyleydi... gelecekte de böyle olacak, bugün de böyleydi.... hiç içiniz yanmamışsa cehennem gibi, elbette inanamazsınız cehennemin varlığına.. verdiğin sözü tutmak, kendine duydu...