insan yalnızken de sever

yaradılıştan beri bazı eksik yönlerimizin ve bazı artı özelliklerimizin olduğuna inanırım.

mesela belli bi konuda çok mu sinirlisiniz?

illa sizi delirtecek olaylar musallat olur başınıza, o konuda.

üst üste ...!!

siz çıldırıp pes edinceye kadar, tekrar ve tekrar...

yani size usulca der ki; bak bu huyunu düzelt, düzeltmelisin...

ve siz onu düzeltmeyene kadar da dünya üstünüze üstünüze gelir...

o bitti mi?

yenisi gelir...

kendini geliştirmek hiç bitmez, ama herşey elbet daha iyiye gidecektir.. 

yol almak muazzam değil midir ya da,en azından, olduğun yerde saymaktan çok daha faydalı değil midir?

yaradılıştan gelen eksiklerim var , hayata onlarla başladım,

hatta öyle ki; bazıları başımı döndürdü, iyi özellikler sandım, yanıldım, karıştırdım... bütün eksiklerimi sayamayacağım, zira onlar artılarım kadar çoktu, ama artıymış gibi görünen eksiklerim olduğunu belirtmeliyim:

bütün insanların değişebileceğine olan boş inancım gibi, ya da sevmeyi bilen bir kadınla elbet karşılaşabileceğime dair ümidim gibi, asil bir eş ile bir aile kurmak gibi...

bilmiyordum bazı insanların bu kadar bencil ve kibirli olduklarını...

bilemedim bazı kadınların bu denli kötü ve ruhsuz olabileceklerini...

ütopik ve çok güzel bir dünya kurmuştum,

bilemedim gerçeklerin böyle ruhsuz zevklerin üzerine kurulmuş olabileceklerini.

bazı insanlar iyi yönde değişmek istemiyorlar. ya geri sarmak, ya da ömürleri boyunca yerlerinde saymak istiyorlar.

bazıları barış istemiyor, sevilmek istemiyor, aile istemiyor.

hergün eğlenmek,

hergün aynı kalmak,

hergün nefsini beslemek istiyor.

huzur isteyen yok aslında, daha çok garanticilik var...

karnım doyar mı?

toksam, beni eğlendirebilir mi?

ziyaret etmekten en çok korktuğumuz yer kabirler oldu.

elbet ziyaret edeceğiz az bi zaman sonra.

yanılmışım, 'gerçekten iyi insanlar' zor bulunuyor,

zor bulunuyor o hayallerdeki eşsiz eşler ...

zor bulunuyor dışı değil de, içi güzel olan kadın, kadınlar...

bunu çok geç anladım...

bilemedim dünyada, sevilmek kelimesinin karşılığının, para, pul, rahatlık ve garanticilik olduğunu,

yok eğer bilseydim, emin olunuz ki en başından çekerdim elimi eteğimi aşktan ve sevgiliden.

eğer bilseydim, hiç sevmez ve aşık olmazdım,

hiç çalışmazdım insanları biraraya toplamaya ve birlikte güzel şeyler yapmaya,

ihtimallere inandım, 

ama ihtimaller yoklar, olan olaylar var.

yaradılıştan gelen eksiğimdi,

insanları koşulsuz sevmek, sevgiliye herşeyini verebilmek, ve herkes için bunun doğru olduğunu düşünmek...

...bilemedim...

her arkadaşlığıma değer verdim,

hoşlandığım, sevdiğim, aşık olduğum her kıza değer verdim,

beraberliğimin olduğu her kızı sevdim, her birini..

insanlar için sevilme olgusunun yalnız kendilerine doğru işleyebileceğini düşünemedim...

çıkarcı, eğlence düşkünü, ahlaksız insanların bu kadar çok olabileceğini de düşünemedim...

benim ütopik bir dünyam vardı.

işte bu yüzden,

bu sene,

geçmişte birlikte olduğum, hoşlanmış olduğum, sevmiş olduğum her kadından özür diliyorum...

geçmişte kazık yediğim her dosttan özür diliyorum...

özür dilerim bütün hoşlantılarım için!!!

sahi ve samimi söylüyorum, özür dilerim..!!

yanlış birşey yaptığımı bilmiyordum...

...bilemedim sevmenin bazı insanlara bu kadar ucuz ve değersiz geldiğini...

eksik özelliğimdi, artı gibi görünen. 

artık çözdüm bu sorunu....

hoşlanıyorum, seviyorum, hatta bazen aşka benzer duygular yaşıyorum içimde, fakat ne zaman karşılık alacakmış gibi olsam kaçıveriyorum,

çünkü biliyorum ki, kaptırırsam içimi boşaltacaklar, beni benden almaya çalışacaklar, yoo hayır, özgürlüğe aç ruhum, bu benim tek muhtaçlığım,ve içinizde büyüttüğünüz o putlara tapınacak bir melek de değilim, izin veremem beni bomboş bir sen'e çevirmenize....

yalnız şöyle bi durum var; 

tek tük gördüğüm,

biz gibi insanlar var, ütopik.

bedeni burda ruhu bambaşka bi yerde,

canı çıkmasın diye yaşam savaşı verirken herkes gibi, ruhunu da öldürmeyen , yaşam savaşını ruhu için de yapan insanlar var...

olur da karşılık alırsam işte öyle birinden, o zaman asla kaçmasına da izin veremem içimde hissettiklerimin...

çünkü öyle biri geldiğinde bilirim ki o, biz olmak isteyecektir...

içimi boşaltacak biri gibi değil,

etimden sütümden yararlanabilecek biri değil...

öyle biri ki;

bir'i, biz yapacak biri...

seni arıyorum, 

seni aradıkça daha çok seviyorum,

ve olur da bir gün karşıma çıkarsan, 

birbirimizi birbirimizden alamayacağımıza söz veriyorum.

nerdesin bilmiyorum ama, işte seni hiç özür dilemeden seviyorum!