Ulaşılmaz olunca....

Aklıma gelmişken;

Çok eskiden, internetten edindiğim bir okurum vardı.

Onu hatırladığımda, ve kendi tanıdıklarımın, yazdıklarıma verdikleri tepkilere baktığımda şunu görüyorum...

İnsan birini tanıyıp, çözdüğünü sandığı anda, onunla işi bitiyor.

İnsanlar, 'ulaşılmaz' görünen insanlara ilgi duyuyorlar.

Örneğin, tanıştığımız zaman, ilgisi en üst düzeyde idi ,fakat bir süre sonra  konuşup tanıdığında artık o kadar önem arz etmemeye başladı yazdığım yazılar.

Bakınız bu çok üzücüdür.

Sadece okurunuza değer verdiğiniz için, ve ulaşılabilir olduğunuz anda, okurunuzu kaybetmek. Bu nasıl bir sebeptir?

Oysa yazan halen aynı, yazılar ise daha iyicedir. Peki nasıl olur?

Hayatımda bunun örneği çok olmuştur.

İlk günler sizi el üstünde tutan kız arkadaşınızın, sizin onu sevdiğinizi anladığı anda, başka diyarlara göç için, sıcak hava akımını beklemeye başlaması gibi.

4 sene, 8 sene, arkadaşlarınıza onca şey kazandırdıktan sonra, en ufak fırsatta sizi sırtınızdan bıçaklamaları, ihanet etmeleri gibi.

Çoktur bunun örnekleri...

hangi zahiri kazanç için, kaybettiklerinin ne olduğunu görseler....
durgun bir su kadar, dingin ve sessiz dururuz bizler ise...Nasılsa kirli su da, temiz su da bir gün aynı yerde buluşacaktır...

Efendiler, bu yüzden, biliyorum ki, ne yazarsam yazayım, beni en çok, beni tanımayanlar sevecek,

Ve biliyorum ki en çok, beni tanımayanlar, yazılarımı beğenecek....

Zira açık ve nettir ki, gizemli olan insana cazip görünür,

Sahiciliğe ise kıymet verilmez...
değeriniz olsa bile, değer taşımazsınız bazen,
ulaşılmaz olmadıkça...