Öle özlüyorum seni !
aşığım; seni çok özledim...
çok özledim aşık olduğum, sevdiceğim!
çölde serabım,
okyanusta ufkum !
uçsam da kavuşamayacağım...
gerçek olduğundan emin olduğum her rüyam,
gözlerimi açsam kaybolacak, kanayacak olan.
öyle bir hissin ki,
kafamı uyuşturan uyku,
dinlediğim en güzel müzik,
ve işittiğim en güzel ses gibi...
ahh çocuk ruhlu insanların ruhlarını işitmek,
dahiyane düşünceleri, şiirsel satırlarda görebilmek gibi.
benliğimin dışına çıksam, yanındayım o an,
ölen iyi insanların içimizdeki ölümsüzlükleri gibi.
öle canlı,
öle güçlü,
ve
öle
büyüleyici...
kapılmışım muhteşem bir melodinin peşine.
ne kendimi koparabiliyorum ne ruhumu ayırabiliyorum.
sıcak bir tenin şefkati,
yetiştirildiğim yerlerin beni sevişi gibi.
öyle çok besledi,
ve o kadar büyüttü ki...
şimdi dışına bir adım atsam, bir başıma,
içim içimden kopar,
ölesiye seviyorum bu yurdu.
bilemeyebilirsin bu huyu,
üçün mağaranı bulup saklandığın,
ne yağmur ne de kar, zarar vermez sandığın.
bana ise kâr sağlamaz taşıdığım ufak taşlar.
karınca misali her su akıntısında sil baştan,
onarıyorum yıkılacağını bile bile.
seviyorum,
ve emin ol, çok özlüyorum seni.
elbet bi habersin bunlardan.
farkedilmek bile mucize, umrundan.
Senin özlemin, sıla özlemi,
yurdumdan kopamam,
koptuğum anda buralardan,
beslenip büyütüldüğüm şeyler geri çekilecek ruhumdan.
seni sevişim senden değil.
öyle ya;
olsaydım başka bir yurtta,
ne özler ne de sevebilirdim seni.
gitmesem..!?
yaşanacak onca yıkıntıya değecek mi?
değecek elbet,
içimde bütün yurtların en güzel yaşantıları saklı çünkü,
ait olduğum herşeye aitliğim...
beni var eden için, varlığım !
seviyorum ve fazlasıyla özlüyorum seni.
çölde serap,
okyanusta ufuk,
bu toprağın beni özlediği,
benim bu toprağı özleyişim gibi...
R.L.E.
