affı hakettiğinizi düşünmeniz; hiç söylemediğim bir yalanın yanılgısındandır...
bin hayat kurtarsan da su serpmez yüreğine,
bir hayata kıymanın vicdansızlığının ağırlığınca pişman olmadığında!
şahsen, affedilme hakedildiği için değil, affın; olgunluk, kinin ve nefretin ise yorgunluk olduğunu anlamamdan sebep affediyorum, bütün içtenliğimle, samimiyetimle...
siz; hiçbir zaman ne kadar çok sevildiğinizi anlayamadınız ve hiç zamandır da anlayamayacaksınız, gönlünüzdeki karartılardan kurtulamadıkça.
tek beklentimdir sizden, benden uzak olabildiğiniz kadar uzak olmanız. dilediğiniz onca özür ve af; lakin boş içleri !!! zira tarifsiz yaktığınız canın kefaletini ödemeye yetmiyor, kifayetsiz pişmanlığınız...
kırdıysam affola... n'apalım?
hafif bir yalanın yükünü dahi kaldıramıyor, şu mağrur haysiyetim.
