Akdeniz'de Yalnızlık

Akdeniz'de Yalnızlık

ılık, yer yer sıcak bi esinti boynumdan kavrıyor, döndürüyor başımı.
acaba çok mu kaldım yalnızlığın içinde ?
üstüm başım yalnızlık kokuyor,
gömleğime sinmiş, pantolunuma bile,
hatta yattığım yere...
havalandırıyorum, havalandırdıkça sanki daha çok kokuyor.
o tatlı sohbetler mi ekşidi?
dışımda mı kaldı sıcacık gülüşler de, bozuldu?
gündelik kalabalıklaşmalarım mı küflendi?

neyseki güneş son ışıklarını vurmakta yüksekçe tepelerin doruklarına,
şehir bana kaldı adeta veya loş bi akşamda yürümek isteyen herkese.
sokaklara fırlatıyorum kendimi,
baştan başa gezerken kör sokakları,
biraz olsun içim sönüyor.
düşünüyorum kendi kendime;
neden gündüzler artık nafile ?
akşamların önemi ne zaman arttı ? saat kaçta ?
bitmek bilmeyen gece çalışmaları nasıl dindiriyor gönlümü ?
eve gitmeliyim! ...çalışmalıyım.

...en sevdiğim ikinci zamanı geldi günün,
aksi yönde doğacak olan seferi güneş.
henüz tepelere gün doğmadı fakat
kuşlar ilk ağartıdan beri ötüyor.
onlar için de birazdan başlayacak koşturmaca,
her yer fazlasıyla kalabalık olacak,
bazısı fazlasıyla yalnız.
gecenin soğuğuyla olan birliktelik bitti,
tekrar başlıyor çürümüş yalnızlık.


R. Levent Everest